PRIAMUS

I.

PRIAMUS

Laomedontisfil. qui, Iliô ab Hercule everso, una cum Hesione sorore in graeciam abductus est captivus. Postea tamen, aurô redemptus. Ilion instauravit simul et exornavit, regnique limites usque adeo protulit, ut non solum Troiae, sed totius fere Asiae Rex videretur. Felix 50. filiis pater: quorum 17. vel secundum Homer. 19. ex iustâ uxore (Hecubâ scil. Cissei Thraciae Regis filiâ) ceteros ex pellicibus habuit. Nomen ei ab eventu inditum, quod puer ab Hercule captus, qurô redemptus fuisset: Πρίαμαι siquidem emo significat. Etymologus: Πρίαμος ἐκ τοῦ πρίω, τὸ πωλῶ, τῆς ὀνομασίας ταύτης ἔτυχε. Antea Podarces dictus fuit, teste Lycophrone. In bello Troiano vidit filios suos fere omnes ab hostibus interfectos. Tandem captô Iliô et ipse a Pyrrho achillis filio occisus est prope aram Iovis Hercei, in sanguine filii. An. regni 40. Virg. l. 2. Aen. Horatio dives Priamus dicitur Carm. l. 1. Od. 10. v. 14. quia divites aurarias, vel aurugas, sive auri venas habuit iuxta Abydum. Strabo, l. 14. Ο῾ δὲ Πριάμου πλοῦτος ἐκ τȏυ εν Α᾿ςτύροις περὶ Α῎βυδον χρυσείων μετάλλων. Ovid. l. 3. de Arte. v. 441.

—— —— Troia maneret,

Praeceptis Priami si foret usa senis.

Cicer. l. 1. Tuscul. Priamum totâ progenie orbatum, quum ad aram confugisset, hostilis manus interemit. Seneca in Troade, Actu 1. v. 54.

—— Ille tot Regum parens,

Caret sepulcrô Priamus, et flammâ indiget,

Ardente Troiâ. —— ——

Virg. Aen. l. 2. v. 554.

Haec finis Priami fatorum: hic exitus illum

Sorte tulit, Troiam incensam, et prolapsa videntem

Pergama; tot quondam populis, terrisque superbum

Regnatorem Asiae: Iacet ingens litore truncus:

Avulsumque humeris caput, et sine nomine corpus.

Unde Manil. l. 4.

—— Priamumque in litore truncum.

Seneca Tragoedus, Troad. Actu 1. v. 141.

Sigaea premit litora truncus.

Ennius maiori ludibrio semiassum ait; sic enim ille in Andromache:

O pater, ô patriae, ô Priami domus,

Septum altisonô cardine templum,

Vidi ego te adstante ope barbaricâ

Tectis caelatis laqueatis

Aurô, ebore instructum regifice;

Haec omnia vidi inslammarier,

Priamo vi vitam evitarier,

Iovis aram sanguine turparier.

Heu relliquias semiassi regis, denudatis ossibus,

Per terr am sanie delibutam, foede divexarier.

Eius imperium, quibus olim finibus terminaretur, ex Homero Geographus ostendit, in haec verba, l. 13. Ο῾ Ποιητὴς ἀπὸ τȏυ περὶ Α῎σωπον τόπων καὶ τῶν περὶ τὸν νῦν Κυζικινὴν χώραν ὑπαγορεύει μάλιςτα τοὺς Τρῶας ἄρξαι μέχοι τοῦ Καικου ποταμοῦ, διῃρημένους κατὰ δυναςτέιας εἰς ὀκτὼ μερίδας, ἤ καὶ εννέα. Virg, l. 12. Aen. v. 545.

—— Nec Priami regnorum eversor Achilles.

Propert. l. 2. El. 28. v. 54.

Et Phoebi et priami diruta regna senis.

Idem, l. 4. El. 1. v. 52.

Longaevum ad Priami vera fuêre caput.

Quinctus Ennius.

Cum veter occubuit Priamus sub Marte Pelasgo.

Nic. Lloyd.

II.

PRIAMUS

cognoen Gordiani Iunioris apud Iul. Capitolin. in Vita eius, c. 19. Mulierum cupidissimus: habuisse enim decretas sibi concubinas XX. et II. fertur. Ex quibus omnibus ternos et quaternos filios reliquit; Appellatusque est Priamus sui temporis, quem vulgo iocantes, quod esset naturae propensioris, Priapum non Priamum saepe vocitârunt. DAtum nempe ei id cognomen est, ob multitudinem liberorum, quâ celebris apud Homerum aliosque Poetas, Priamus fertur.